Workshoppen zonder gel

Vandaag en gisteren in Parijs gewerkt. Gisterenmorgen in alle vroegte van huis om de vlucht van tien voor zeven te halen. Lukt net. Ik blijk de EU Rules for Hand Luggage for All Passengers te overtreden: mijn haargel en scheerschuim verdwijnen in de afvalbak. Landen met kleine vertraging om kwart over acht. Klein stukje met een hypermodern pendeltreintje naar het kantorencomplex. In Roissypole, op het kantorengebied van luchthaven Charles de Gaulle. We werken in Bâtiment Jupiter. Snel gevonden. Met vijftien man/vrouw in een veel te kleine conferenceroom, altijd aangenaam. Tussen de middag even een luchtje happen, een sandwich thon eten. Daarna weer aan de slag. Na afloop met een pendelbusje naar mijn hotel (Hotel Suite in Roissy-en-France). Enorm grote kamer! Vroeg naar bed.

Vanmorgen vanaf negen uur weer aan de slag. Eerst natuurlijk weer met zo'n pendelbusje. Die volgen een bijzondere route. Komt erop neer dat ze in een vrij groot rondje rijden, allemaal eenrichtingsverkeer. De werkwijze is vandaag weer hetzelfde als gisteren: met te veel mensen in een te kleine kamer. Maar goed, we moeten het ermee doen. We ronden om een uur of vier af. Dat is ruim vroeger dan gepland, waardoor we een vlucht eerder terug naar Amsterdam kunnen nemen - meevaller.

Volgende week woensdag en donderdag weer. Zal wel snel wennen, denk ik.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen