De veiligheidscontrole

Als regelmatige vliegtuigpassagier tussen Amsterdam en Parijs word ik dus ook heel vaak gecontroleerd bij de security checks op de luchthavens. Op Schiphol en op Charles de Gaulle. Die controles zijn streng, heel streng. Ik schreef al eerder over de regel met betrekking tot het meenemen van vloeistoffen en gels. Maar dat is maar één aspect van hoe die controles verlopen.

Het gaat zo: het begint met wachten in een rij, lang wachten. En wanneer ik eindelijk aan de beurt ben, dan moet ik al mijn spulletjes in een plastic bakje doen. Mijn laptop moet in een apart bakje. Mijn jas moet ook in een bakje, net als mijn colbert. Mijn broekriem moet af en in het bakje. Dat geldt ook voor alle losse spulletjes die ik dan nog bij me heb: mijn brillen, mijn portemonnee, mijn mobieltje, mijn horloge, mijn trouwring, paspoort en boarding pass. Dan gaan alle bakjes en mijn laptoptas op de lopende band door de scanner. En zelf loop ik, met één hand mijn broek omhoog houdend, door zo'n body-scan-poortje. Hopend dat-ie niet gaat piepen. Op Schiphol is me dat enkele keren gelukt, maar op Charles de Gaulle nog nooit: altijd weer gaat er een rood lampje branden. Dan komt er een enthousiaste man op me af, die me op vriendelijke doch dringende toon verzoekt om mijn armen en benen te spreiden. En dan word ik van top tot teen betast en daarna nog eens van boven tot onder gescand, op zoek naar, ja, naar wat? Ik baal hier van. Waarom gaat dat rode lampje altijd branden wanneer ik door dat poortje loop? Het leek erop dat zelfs wanneer ik in mijn blote kont door dat poortje zou gaan, dat-ie dan nog zou gaan piepen.

Ik ben het gaan uitproberen. Niet dat ik in één keer al mijn kleren heb uitgedaan en op de lopende band heb gelegd en naakt door het poortje ben gegaan, maar ik heb voor een stap-voor-stap-aanpak gekozen. Vanavond op Charles de Gaulle heb ik ook maar mijn schoenen uitgedaan en op de band geplaatst. En, ik kon mijn oren bijna niet geloven: geen piepje! De fouilleerders keken teleurgesteld op hun neus. Ik mocht zomaar doorlopen. Vervolgens was ik nog wel een tijdje bezig om mezelf weer aan te kleden, maar dat vond ik helemaal niet erg. Ik heb het systeem verslagen!