De dam

Holland - Utrecht in de 12e eeuw

In mijn eerdere artikel over de geschiedenis van de provinciegrenzen in de Randstad schreef ik dat Holland en Utrecht al in de Middeleeuwen regelmatig met elkaar overhoop lagen. Eén van de fraaiste voorbeelden van die strijd stamt uit de 12e eeuw. Zwammerdam, dat kleine plaatsje aan de Rijn tussen Bodegraven en Alphen aan den Rijn, is het toneel.


Op 21 december 1163 teistert een stormvloed de kust van Holland. Door de enorme kracht van de wind wordt het water in de Oude Rijn bij Katwijk teruggedreven in de rivier. Maar op de Oude Rijn lozen de polders van Holland en Utrecht hun water. Het veenwater kan niet meer afvloeien naar de zee en de ontginningen lopen één voor één onder water, eerst in Holland en dan ook in Utrecht. Het duurt lang voordat het water in de polders weer daalt. De Hollanders doen hun uiterste best om eerst hun eigen land droog te krijgen. Ze blokkeren het Utrechtse water door de aanleg van een dam in de Oude Rijn op de grens van Holland en Utrecht: de Zwammerdam. Zo worden de Utrechtse polders nooit droog! Bisschop Govert van Rhenen brengt de zaak in 1165 voor het keizerlijk gerecht. Graaf Floris III van Holland heeft zijn verdediging goed voorbereid. De bisschop heeft toch zelf ook een dam aangelegd bij Wijk om wateroverlast op zijn eigen gebied tegen te gaan? De graven van Gelre en Kleef, die overlast ondervinden van die bisschoppelijke dam, zijn aanwezig om Floris III te steunen. Maar keizer Frederik Barbarossa gaat niet voor de Hollandse graaf overstag. De Zwammerdam moet worden opgeruimd.

Literatuur: Prof.dr. C. Dekker, (ed.), Geschiedenis van de provincie Utrecht. (Utrecht 1997)


Formeel is dit issue tussen Utrecht en Holland buitengewoon lang blijven bestaan. Want de dam werd natuurlijk niet opgeruimd. In 1202 werd een overeenkomst tussen het graafschap Holland en het bisdom Utrecht gesloten waarbij de afwatering van Utrecht en Holland uiteindelijk werd geregeld. Om te beginnen werden op last van beide partijen afwateringssloten (o.a. de Nieuwe Wetering, de Does, de Zijl) naar de meren boven Leiden gegraven. En pas in 1255 werd een aantal sluizen en duikers in de Spaarndamse dijk gelegd (foto). Bij eb kon voortaan worden geloosd op het IJ. De dijk werd onderhouden door de daaraan gelegen dorpen tussen Zandvoort en Amsterdam. Het onderhoud van de Spaarndamse sluizen werd opgedragen aan de rondom de Rijn gelegen dorpen en het belanghebbende gedeelte van Utrecht.

Spaarndam

Reacties

Populaire posts van deze blog

kersen keren

IJmond e.o.

De mate van rampzaligheid