De schoonmaakbeurt

Zo af en toe is het nodig dat we Bram eens goed wassen. In principe bezit het beestje enige zelfreinigende kwaliteiten, maar deze zijn beperkt. Hoe vaak en hoe zorgvuldig we hem ook kammen, er zitten telkens kleine en grote klitten in zijn lange vacht. En na een tijdje gaat dat vachtje rieken; dan is het tijd voor een grondige wasbeurt. Vandaag is het zover: Bram mag in bad. Dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Hij stribbelt namelijk tegen. We hebben hem al zo vaak uitgelegd dat het voor zijn eigen bestwil is, en dat het toch niet fijn is als je als kat zijnde zo raar ruikt, maar Bram wil er niet aan.

Het komt erop neer dat El en ik het met zijn tweeën moeten doen. Ik houd hem in bedwang en El spoelt hem schoon in de wasbak. Lekker shampoo en dan flink soppen. Afspoelen met handwarm water uit de douche-kop. Daarna knipt El met een klein schaartje de klitten weg. Bram vindt het helemaal niks en probeert zich er op allerlei manieren tussenuit te wurmen. Maar ontsnappen lukt niet.

Gelukkig zijn we nu een paar uur verder. Alles is weer gedroogd en gekamd. Bram ziet er weer patent uit. En ruikt ook weer aangenaam. Zo kan hij er wel weer een tijdje tegen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen