De frankeermachine

Twee uur vanmiddag, we staan buiten bij kantoor even te praten en te roken. Een grote vrachtwagen rijdt voor, rijdt langs en stopt dan plotseling in de smalle straat. Het is een auto van de firma Kruger uit Katwijk. De motor blijft draaien, de deur slaat open en de chauffeur klautert naar buiten, met een briefje in zijn hand. Het is een al wat oudere man, die met zijn nog spaarzame haren volkomen in de war, met wijd opengesperde ogen en breeduit met de armen zwaaiend op ons toeloopt. "Is dit nummer 45? Nee, dit is 79, zie ik. Ik snap er niks van: daar is het 31 en daar is 55 en dan hier 79. Wat een bende! Ik moet op 45 zijn. Een frankeermachine ophalen. Zou dat daar achter die slagbomen zijn? Wat denken ze wel, dat ik daar in kan met dat ding? Het is daar zo smal, dat wanneer je een erectie krijgt, dat je dan klem komt te zitten. Als je die bocht wil maken, dan moet je daarginds op de snelweg al gaan draaien. Wat denken ze wel, dat ik alle tijd van de wereld heb? Nou, ik doe het net als van de week bij Dow, daarginder op de Botlek. Ik sta om half twee bij de poort om een pakketje van niet meer dan vijftien kilo op te halen. En wat gebeurt er? Ik sta er om half vijf nog, te wachten op een T1-formuliertje! Dat moest natuurlijk van kantoor komen, daar bij Terneuzen vandaan. Wat denk je dat ik heb gedaan? Ik heb die doos uit mijn auto geschopt, zo op de grond, en ik ben weggegaan. En dat doe ik met deze frankeermachine ook. Ze brengen hem zelf maar naar Zuid-Afrika." Hij draait zich om, klimt in zijn cabine, geeft zwaar gas en rijdt weg.