een typisch geval van pech

Ik loop vanmiddag over de parkeerplaats op Schiphol naar mijn auto. Vlak naast die van mij zie ik twee vrouwen onderzoekend om hun auto heen drentelen. Wanneer ik dichterbij kom zie ik wat er aan de hand is: de linkervoorband van hun auto is helemaal leeg. O jee - lekke band.

Op dat moment schiet er al van alles door me heen. Met als allesomvattend thema de vraag of ik moet helpen of niet? Want dit zijn van die situaties waarin het er echt op aankomt. Ik bedoel: twee hulpeloze vrouwen, die verwachten natuurlijk van een heer als ik dat ik ze uit de brand help. Ridderlijk, galant en zo. Maar aan de andere kant heb ik er helemaal geen zin in om ze te helpen. Ik loop in mijn goede pak, het regent een beetje en ik wil naar huis. En bovendien ben ik helemaal niet zo handig met reservewielen. Ik neem een tactisch besluit: ik loop langs alsof ik niks in de gaten heb. Ik start mijn auto en wil weg rijden. Op dat moment gaat het alsnog fout: één van de twee komt op me toe lopen. Nu kan ik me er niet meer aan onttrekken.

"Heeft u verstand van auto's?", vraagt ze vriendelijk, met zo'n angstige blik. "Nee, dat niet," antwoord ik. Misschien kom ik er nog mee weg. Maar ze zet door: "Kan ik met die band nog rijden? Naar een benzinestation?". "Dat kan wel, maar zou ik niet doen. Voor je het weet beschadig je de velg en dan zit je met nog veel meer schade", zeg ik, "je moet het wiel vervangen, door het reservewiel". Haar gezicht betrekt. "Heb ik daar dan zo'n ding bij nodig, je weet wel, een krik of zo?" Dit is echt een hulpeloze vrouw, dat merk ik wel. Ik besluit desondanks om door te zetten: "Ja, dat moet met een krik. Die hoort bij de auto. Ligt meestal achterin, bij het reservewiel". Ik draai mijn raampje weer omhoog, geef gas en rij weg. In mijn spiegel zie ik dat die andere vrouw aan het bellen is. Succes!

Waarom voel ik me schuldig? Ik ben toch immers geen seksist? Wanneer vrouwen net zo behandeld willen worden als mannen dan geldt dat toch ook in dit soort situaties? Ik maak mezelf wijs dat ik het juiste heb gedaan. Toch? Maar waarom voel ik me dan toch niet prettig? Zou ik ook die twijfel hebben gevoeld als het twee mannen waren geweest die met een lekke band stonden? Het hele geval knaagt aan mijn geweten.

Het duurt even maar dan kom ik toch tot een conclusie: ik ben een seksist. Een male chauvinist pig. Ik had die vrouwen natuurlijk moeten helpen. Wie weet hoe lang ze nog zo daar in de regen hebben staan modderen. Ik ben een slecht mens, ongevoelig, egoïstisch. Het enige goede aan mijn beslissing om niet te helpen is dat mijn pak niet naar de stomerij hoeft. Schrale troost.