De aftakeling

Ontgoocheld en een beetje ontdaan. Dat was het gevoel dat bij mij overheerste na het voorlezen van het fraaie sinterklaasgedicht dat ik gisteren mocht ontvangen. Natuurlijk, ik was blij met het mooie cadeau (de 2-cd Endless Wire van The Who), maar daar gaat het nu even niet om. Nee, ik doel op een van de regels in het gedicht. "...., want je wordt steeds grijzer.". Voeg daaraan toe dat ik de grootste moeite had om het überhaupt te kunnen lezen, ondanks dat ik mijn leesbril op de neus had, en je begrijpt dat ik dit als een directe confontatie met mijn voortklimmende leeftijd heb ervaren.

En ik dacht nog wel dat die enkele grijze haar niemand opviel.

In combinatie met die leesbril -die overigens zo snel slijt dat 'ie het steeds minder goed doet- voel ik dat de onvermijdelijke neergang van de fysiek zich bij mij onherroepelijk heeft ingezet.