Doorpakken op z'n Frans

"Regeringsleiders, staatshoofden en ministers uit 44 landen rond de Middellandse Zee komen zondag bijeen in Parijs voor de oprichting van de Mediterrane Unie."

Met dit bericht opent de Volkskrant vanmorgen. Iets verder staat te lezen dat Balkenende namens Nederland aanwezig is. Nederland rond de Middellandse Zee, hoe zit dat?

We zien hier de oprichtingsvergadering van een nieuw samenwerkingsverband. Een project van Sarkozy himself, pardon van Sarkozy lui-même. Hij streeft al een tijdje ernaar om onder Franse leiding de landen rond de Middellandse Zee samen te brengen in één organisatie. Naast de EU. Maar van dat idee waren de andere EU-landen niet zo gecharmeerd. Met name bondskanselier Merkel ging dwarsliggen (weer bonuspunten voor Angela). En als die dwarsligt, dan ga je er niet zomaar langs, zelfs Sarkozy niet. Want het gaat bijvoorbeeld over EU-geld: MU-projecten financieren zonder dat alle EU-landen mogen meebeslissen? Ich dachte daß nicht! Om zijn project te redden koos hij œufs voor zijn argent. Die Mediterrane Unie (MU) gaat bestaan uit de zevenentwintig EU-lidstaten plus zeventien Noord-Afrikaanse landen, landen in het Midden-Oosten en landen in Europa die geen EU-lid zijn (zoals Turkije, Albanië en Kroatië). Opvallend dat zowel Syrië (Bashar al Assad) als Libanon (Michel Suleiman) als Israel (Ehud Olmert) als Palestina (Mahmoud Abbas) samen aan tafel zitten.

De MU gaat projectmatig aan de slag. Projecten op het gebied van milieu, infrastructuur, energie, samenwerking bij rampen. Nog een beetje mager, maar het is een begin.

De eerste stap van de uitbreiding van de EU niet alleen naar het oosten, maar nu ook naar het zuiden. Toen Sarkozy zijn plan voor de MU lanceerde, meende hij dat dit een alternatief zou zijn voor de omstreden toetreding van Turkije tot de EU. Maar zo gemakkelijk komen hij en al die andere Turkije-EU-sceptici er niet vanaf. Ik denk juist dat de oprichting van de MU dat proces zelfs kan versterken en versnellen. We kunnen het vanaf nu bijvoorbeeld ook hebben over toetreding op termijn van Marokko en Libië (om er maar twee te noemen). Al zal Qhadaffi daar ongetwijfeld anders over denken. Die ziet natuurlijk veel liever een sterkere Afrikaanse eenheid, onder zijn leiding, dan aansluiting van Noord-Afrika bij Europa.

Een kleine, maar desondanks toch een goede stap.