... intussen op de Balkan

Kosovo

In februari riep de Albanese meerderheid met de steun van de Verenigde Staten en de meeste EU-lidstaten de onafhankelijkheid van Kosovo uit. De dus nog zeer jonge staat, feitelijk een opstandige provincie van Servië, wordt echter niet algemeen internationaal erkend. Zelfs de landen van de EU zijn het hier niet over eens: Cyprus, Griekenland, Roemenië, Slowakije en Spanje zijn niet van plan Kosovo te erkennen. Kosovo is volledig afhankelijk van buitenlandse hulp.

In Kosovo is twintig procent van het bruto binnenlands product afkomstig van buitenlandse hulp en nog eens vijftien procent wordt overgemaakt door gastarbeiders in het buitenland, vooral uit Duitsland en Zwitserland. De werkloosheid ligt tussen 30 en 40 procent. Eenderde van de twee miljoen inwoners leeft onder de armoedegrens.

Bijna vijf maanden na de onafhankelijkheid van Kosovo heeft de Europese Unie vandaag op een donorconferentie in Brussel fondsen ingezameld. Een half miljoen euro. Dat is aan de ene kant niet mis, maar aan de andere kant ook wel weer een druppel op een gloeiende plaat. Kosovo is het politieke kindje van Europa, en nu moet Europa opdraaien voor de opvoedingskosten. Hoeveel donorconferenties zullen er nog nodig zijn? En hoeveel zullen er nog komen?

De kwestie Kosovo is nog lang niet opgelost.

Srebrenica

En dat op de 11e juli, de dag waarop in 1995 de door Dutchbat-III verdedigde Safe Haven Srebrenica door Bosnisch-Servische militairen onder de voet werd gelopen. Die troepen onder bevel van generaal Mladić reden met tanks de stad binnen. De Nederlandse militairen vertrokken opgelucht naar Zagreb en de Bosnisch-Servische militairen deporteerden en vermoordden circa achtduizend moslimmannen en -jongens. De grootste genocidedaad in Europa sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog.

Vanmorgen hoorde ik op de radio een gesprek met een Nederlandse man die in 1995 als korporaal eerste klas deel had uitgemaakt van Dutchbat-III. Hij was dit jaar met drie ex-Dutchbat-collega's teruggegaan naar Srebrenica om deel te nemen aan de jaarlijkse herdenking: een voettocht van Tuzla naar Srebrenica. Hij vertelde over de sterke emoties bij de Bosnische bevolking, over het grote onrecht dat hen is aangedaan. Over het belang van het doorgaan met de identificatie van de slachtoffers.

Ook de kwestie Srebrenica is nog lang niet opgelost.

Reacties

Populaire posts van deze blog

5th Dimension Television

kersen keren

De mate van rampzaligheid