Lege handen

AZ grijpt overal naast

De RegenjasGeen enkele prijs voor AZ. Veel lof voor Van Gaal en zijn ploeg voor het vertoonde attractieve aanvallende spel, maar ze winnen dus niks. Dat is zuur.

Louis Calimero: zij zijn groot en ik is klein, en da's niet eerlijkZe kwamen ver in de UEFA-Cup, maar werden uitgeschakeld door Werder Bremen (schuld van de scheidsrechter, zei Van Gaal), ze verloren de finale om de KNVB-beker van Ajax (schuld van de scheidsrechter, zei Van Gaal), ze misten het landskampioenschap door niet te winnen van Excelsior (schuld van de scheidsrechter, zei Van Gaal) en ze verloren de strijd om een plaats in de voorronde van de Champions League van Ajax (schuld van de scheidsrechter, zei Van Gaal).

Ik kan me niet herinneren dat in Nederland een ploeg zo dicht bij zoveel prijzen is geweest, en toch niets won. In Engeland bestaat wel een dergelijk voorbeeld. Lang geleden weliswaar, maar eigenlijk was dat nog erger.

Leeds United

We gaan terug naar het seizoen 1969/70. Naar Engeland, het land van de wereldkampioen. De topploegen zijn Manchester United, Liverpool, Arsenal, Tottenham Hotspur, Chelsea, Everton (er is eigenlijk weinig veranderd in veertig jaar). En Leeds United. Leeds was in het jaar daarvoor verrassend kampioen geworden. In het seizoen 1969/70 streed Leeds tot in mei volop mee op drie fronten: het landskampioenschap, de FA-Cup en de EC-1. Met geweldig voetbal.

En toen ging het mis.

In de halve finales van de Europa Cup verloren ze van Celtic. 0-0 thuis, 2-1-verlies in Glasgow. Het kampioenschap ging in de laatste wedstrijden verloren, en Everton pakte de titel. En toen kwam de FA-Cupfinal. Tegen Chelsea. Het werd een spectaculaire 2-2 (Chelsea maakte vier minuten voor tijd gelijk), waarna er een replay volgde. Chelsea won die spijkerharde wederzijdse schoppartij na verlenging met 2-1.

Louis van Gaal

Louis, dat zijn nog eens lege handen.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen