Lilo, Stitch en De Leeuw

Liz ligt lekker te slapen. Ik hoor haar een beetje ronken. Bzzz. Bzzz. Heerlijk rustgevend. Ik zit wat te internetten aan tafel, Liz ligt op de bank.

Ineens hoor ik haar snikken, heel zachtjes. Ik ga naast haar op de bank zitten en maak haar helemaal wakker. De tranen biggelen over haar wangen. "Wat is er aan de hand?", vraag ik. Ze kan nauwelijks praten. "Ik ben zo bang. Van Lilo en Stitch", snikt ze. Hier gaat bij mij het licht uit. Lilo en Stitch? Ik ga snel de opties af. Klasgenootjes die zo heten? Lijkt me onwaarschijnlijk. Huisdieren van de buren? Zou kunnen, maar daar zou ik dan toch wel van gehoord hebben. Tekenfilm? Dat kon hem wel eens zijn. Ik probeer het maar. "Van de televisie?", vraag ik. "Ja, die! Die deden een experiment". Dat laatste woord komt er zeer zorgvuldig uit, daar heeft ze op geoefend. "En toen hadden ze een machine, en die maakte allemaal eten, en toen konden ze niet meer stoppen, en toen ontplofte hij helemaal!" De tranen zijn nu niet meer te stoppen. "En nu moet ik daar steeds aan denken. Ik kan niet stoppen met daaraan te denken. En dan ben ik bang.". Tsja, hoe kun je niet aan iets denken? Dat is niet eenvoudig. "Denk eens niet aan een leeuw", vraag ik haar. Daarmee bereik ik een schokeffect. Het is opeens stil. "Dat gaat niet", klinkt het bijna wanhopig. Ik blijf aandringen: "niet aan die leeuw denken, niet doen". Even later slaapt ze weer.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen