Het eerste plaatje dat ik niet kocht

Mijn eerste singeltje. Een herinnering die veel mensen hun leven lang bijblijft; bijna iedereen kan zich dat eerste plaatje nog wel herinneren. Mij ook. Ik heb zelfs twee "eerste singeltjes", vanwege een soort valse start.

We gaan terug naar de zomer van 1966. Ik ben net negen jaar geworden en heb voor mijn verjaardag wat geld gekregen. Het is woensdagmiddag en ik vind dat het tijd wordt om mijn verjaardagsgeld te besteden: ik besluit geheel zelfstandig over te gaan tot aanschaf van een plaatje. De prijs van een singeltje is iets van ƒ 3,75 en ik heb net genoeg om er één te kopen. Dat is een hele onderneming. Ik woon in IJmuiden, in de Oranjestraat. En voor zover ik weet is er één platenzaak in de stad, aan het Plein 45. Dat is een heel eind lopen naar de andere kant van de stad! Maar goed, ik heb er toch de hele middag voor. Met mijn gulden, kwartjes en dubbeltjes ga ik op pad. Drie uur later kom ik trots thuis met mijn aanwinst op vinyl: They're Coming To Take Me Away van Napoleon XIV, een bizarre novelty-hit. Één uur heen, één uur kiezen, één uur terug. Mijn moeder is not amused. Hoe kan ik zo stom zijn om mijn geld te besteden aan zoiets achterlijks als een plaatje. En dan nog zo'n stom plaatje. Dat is zonde van mijn geld. Ik moet het gaan terugbrengen. Als ik direct ga, dan ben ik nog op tijd voordat de winkel dicht gaat. Ik heb geen keus en dus ga ik weer op weg. Schoorvoetend leg ik de meneer in de winkel uit wat mijn moeder mij heeft verteld. Hij is zo vriendelijk om mij mijn geld terug te geven. Ik ben nog net voor het eten weer thuis, de blaren op mijn voetjes.

Het duurt nog ruim twee jaar voordat ik mijn tweede eerste plaatje koop. In het najaar van 1968, ik ben inmiddels elf, krijg ik toestemming om mijn zakgeld uit te geven aan een singeltje. De keuze valt op Aphrodite's Child's Rain and Tears. Dat liedje valt wel in de smaak bij mijn moeder; die mag blijven.

Op ebay doet Napoleon XIV's plaatje uit 1966 op dit moment zo'n € 12,00....

Klik hier om het te beluisteren (met dank aan Jack).

Reacties

Anoniem zei…
Dag Frans, dank voor je mail. Kunnen we je evt., bellen vanmiddag?
Groet,
Margot Maas
KRO Goudmijn
Frans zei…
Hallo Margot,
Dat was niet helemaal mijn bedoeling. Stefan mag het verhaal (of een ingekorte versie ervan) best wel voorlezen, dat zou ik leuk vinden. Of je zet het op de site of zo. Maar ik voel er niet veel voor om in de uitzending te komen. Da’s niks voor mij. Sorry.
Groetjes,
Frans
Anoniem zei…
Hoi Frans, oke ik bewaar je verhaal. Er komt trouwens een Top 2000 Verhalenwedstrijd vanaf 25/11. Goudmijn geeft die dag de aftrap. Zo’n verhaaltje van jou zou daar ook mooi bij passen. Houd even Goudmijn in de gaten!

Hartelijke groet.
Anoniem zei…
Wil je ons bellen 0800-1122, of mogen we jou bellen?
Anoniem zei…
Herkansing!
Ongeveer een jaar geleden kwam dit cult-nummer ter sprake bij mij op het werk.
Collega Bing lachte zich een kriek toen collega Hennie en ik hele delen van het nummer uitvoerig ten gehore brachten inclusief de waarheidsgetrouwe intonatie en dictie van de oorspronkelijke Napoleon de IXV.
Collega Jos was zeer nieuwsgierig geworden en ging op zoek.
Zo zie je maar weer, dat een leeftijdsverschil van slechts 10 jaar een geheel andere muzikale wereld kan blootleggen.

Ben trouwens benieuwd of je na Rain and Tears ook nog bent meegegroeid naar het cult-album van Aphrodite's Child: "666"?!
Ik heb daar nog een vinyl versie van, die ik nog steeds eens op CD moet branden.
Frans zei…
Na Rain and Tears kwamen nog meer singles van Aphrodite's Child. Ik had een heel stelltje. Even uit mijn hoofd:
- Marie Jolie
- I Want To Live
- It's Five O'Clock
- Spring Summer Winter and Fall
- Such a Funny Night
Daarna hield het voor mij op. Demis Roussos solo vond ik te erg voor woorden. Vangelis vond ik té experimenteel.
'666' heb ik nooit gehoord. Is het wat?

Populaire posts van deze blog

5th Dimension Television

kersen keren

De mate van rampzaligheid