Projecteinde
Afgelopen weekend kwam er een succesvol einde aan het project waaraan ik de afgelopen maanden heb meegewerkt. Ter gelegenheid van dat mooie resultaat was er op woensdag een lunch met het gehele projectteam. Ik kon daar jammergenoeg niet bij aanwezig zijn. Aan de projectmanager vroeg ik of hij namens mij de volgende tekst wilde voorlezen.
Collega’s van het Data Migratie-projectteam,
Het spijt mij zeer dat ik niet aanwezig kan zijn bij deze ongetwijfeld gezellige, waarschijnlijk zelfs uitbundige feestelijke bijeenkomst. Ik mis een historisch moment.
Het met de succesvolle implementatie bereikte resultaat is iets waar iedereen die eraan heeft meegwerkt met recht trots op kan zijn. Een technisch moeilijke klus, onder tijdsdruk, in een complexe organisatorische omgeving, met heel veel betrokken managers, werkzaam op veel verschillende plaatsen. Voorwaar geen sinecure.
Het meewerken in het Data Migratieteam, hoe beperkt mijn bijdrage misschien ook geweest mag zijn in vergelijking tot anderen, heeft mij voldoening gebracht. Ik wil graag van deze gelegenheid gebruik maken om nog even stil te staan bij hoe het allemaal is gegaan. Zonder op de inhoudelijkheid van de migratie in te gaan (daar zullen andere sprekers wellicht het een en ander over vertellen).
Allereerst de keuze voor Powercenter als migratietool. Ik moet bekennen dat ik in eerste instantie mijn bedenkingen had. Maar die heb ik snel laten varen. Ik ben nu van mening dat dit een verstandige keuze is geweest, die belangrijk is geweest voor het succes van de gehele data migratie. Powercenter heeft zich een robuuste tool getoond, veelzijdig en bedrijfszeker. Goed gedaan, Hans!
Maar met alleen een tool kun je de slag niet winnen. Minstens zo belangrijk is het dat de juiste mensen aan de vele knoppen zitten. En die waren er ook. De toolspecialisten hebben me meerdere malen de mooie stroomschema’s op het scherm laten zien. Indrukwekkend complex. Een prima aanpak van de toolspecialisten om de mensen om je heen op deze wijze te imponeren. Werkt altijd. Ton en Berry, prima prestaties geleverd! Lange dagen, lange weken, korte weekends, kortom: het is voor jullie een intensieve kennismaking met de internationale luchtvaart geworden. Het viel me bovendien op dat Berry “more balls than most” heeft. Regelmatig liep hij met zijn grote ballen in de hand door de projectkamer, duidelijk broeiend op een fraaie oplossing voor een ingewikkeld technisch probleem.
Maar de beste ontwikkelaars komen met het allerbeste tool nog niet ver, als ze niet de juiste richting op worden gestuurd. Ralph was de man die op geheel eigen enthousiaste energieke en vooral luidruchtige wijze richting gaf aan de ontwikkeling. Gaandeweg het project ontpopte hij zich meer en meer als de SQL-champion, af en toe acterend op wereldniveau.
De belangrijke rol op het gebied van de operationele afstemming en samenwerking met de collega’s in Valbonne werd door Johan met verve vervuld. Af en toe zat hij stilletjes, hoofdschuddend, zachtjes grommend achter zijn bureau. Meer dan eens dan einde raad. Eenmaal zag ik hem een poging wagen om met zijn voorhoofd zijn bureau in tweeën te slaan. Maar taai hield hij vast aan zijn doel – zijn missie was heilig – zijn vertrouwen in Powercenter grenzenloos. En dat bleek uiteindelijk terecht. Respect. Overigens, de verzuchting “Maar wij hebben Zwaanswijk”, staat bij mij op een tegeltje gegraveerd. Gelukkig hadden wij geen Zwaanswijk in ons team. En ook geen Van Zwam.
Maar naast het uitvoerende werk is er ook voldoende laken voor de managementschaar geweest. De projectmanagers hebben zich mijns inziens onderscheiden op twee vlakken. Het eerste vlak was “onzichtbaarheid”. Het is ze uitstekend gelukt om het projectteam niet onnodig voor de voeten te lopen. “Een goede projectmanager is een projectmanager waar je geen last van hebt”, zeg ik wel eens. Door zich ver te houden van de inhoudelijke issues (waarvan er toch wel een aantal zijn geweest) lieten ze de benodigde ruimte aan het team om daarmee om te gaan.
Maar nog belangrijker was hun rol om het projectteam te vrijwaren van allerlei ruis in de omgeving van het project. Vanuit alle hoeken en gaten werden er figuurlijke pijlen op het project afgeschoten. En met zijn drieën (Marco, Marco en Mark-Jan) vormden ze een effectief schild. En daarmee stelden ze het projectteam in staat om zich te concentreren op de klus die gedaan moest worden. Op die manier gaven ze een prima invulling aan hun managementverantwoordelijkheden.
Ik ben er een beetje trots op dat ik een beetje hieraan heb kunnen meedoen.
Rest mij op te merken dat ik de wedstrijd NAC-Heerenveen (a.s. vrijdag!) met buitengewone belangstelling zal bekijken.
Mannen, bedankt. Tot misschien een volgende keer. En ik hoop dat er dan ook dames meedoen aan de klus. Want al die kerels bij elkaar, dat is het toch niet helemaal.
Proost!
Johan komt uit Breda en zit elke thuiswedstrijd van NAC op de tribune. En Berry is een trotse chauvinistische Fries, fan van Heerenveen. En gisteravond was het dus zover, NAC-Heerenveen. Tot mijn onuitsprekelijke vreugde kwam Heerenveen al in de vijfde minuut op voorsprong, nadat uitgerekend Zwaanswijk blunderde in de verdediging van NAC, zodat Alves kon scoren. Zwaanswijk nomineert zich met verve voor de Oscar Moenstrofee!
Reacties