De spelleiding

Liz en ik kijken samen voetbal op tv. PSV-Twente. Liz wil het helemaal begrijpen. "Van welk land zijn die blauwen?" En "Bij wie hoort die zwarte?". Ze bedoelt de scheidsrechter, denk ik. "Dat is de scheidsrechter. Die is de baas op het veld", leg ik uit, "Hij heeft een fluit en soms fluit hij daarop". Er gaat haar een lichtje op: "Ja, dat weet ik! Dan moet je bij hem komen en dan krijg je een gele kaart of een rode kaart. En als je ze allebei hebt, dan hoef je niet meer mee te doen." Daar komt het eigenlijk wel zo'n beetje op neer, realiseer ik me.

"En die andere zwarte?", vraagt ze. "Dat is de grensrechter. Die heeft geen fluit, maar een vlag." Het is even stil, dit moet even geprocessed worden. Na een tijdje komt de logische volgende vraag:"Wat gebeurt er als hij met zijn vlag zwaait?" "Dan fluit de scheidsrechter", antwoord ik. Dat blijkt een duidelijk antwoord. En dan zul je zien dat er in de rest van de wedstrijd geen enkele keer een speler voor buitenspel wordt teruggevlagd en -gefloten. Jammer.