La Doyenne

Luik-Bastenaken-Luik

Zondag zullen we het beleven: de mooiste wielerklassieker van het seizoen. Luik-Bastenaken-Luik, een zeer selectief parcours, veel renners die heel graag willen winnen, veel favorieten, veel strijd. En bijna altijd een sterke winnaar.

Bernard Hinault

Een aprilzondag in de Ardennen. De dag die begon met regen en al gauw werd vervolgd met zware sneeuwstormen, was onvergetelijk. Luik-Bastenaken-Luik in 1980. Al na een tiental kilometers verlieten verkleumde renners het peloton om beschutting te zoeken in huizen langs het parcours of rondom vuurtjes in de bossen. Eerst viel er ijswater uit de hemel, vervolgens sneeuw, dikke vlokken sneeuw. Hinault vrat in de beginfase alles op wat hij aan voeding had meegekregen. Net als anderen dronk hij elixers van koffie, cognac en aspirines - mogelijk nog betere hartversterkers. Hinault was in zijn eentje aan een poolexpeditie begonnen en niemand die hem zou kunnen volgen.

Na bijna 250 kilometer kwam Hinault alleen aan in Luik, op ruim negen (!) minuten gevolgd door nummer twee, Hennie Kuiper. De 25-jarige Fransman trok zijn rubber handschoenen uit, plooide zijn gezicht in een pijnlijke grimas en zag dat hij het vel van zijn vingers scheurde. Hinault zei alleen: 'C'était dûr' en begon te lachen. En hij was toch door een hel gegaan?

Claude Criquielion

Veel renners zetten jarenlang alles op alles om LBL te winnen. In de jaren tachtig was Claude Criquielion er zo één. Won twee maal de Waalse Pijl, was wereldkampioen in 1985, won twee jaar later de Ronde van Vlaanderen. Maar in LBL kwam hij niet verder dan twee tweede en een derde plaats. Telkens na Moreno Argentin, tweemaal met Stephen Roche in de buurt.

Criquielion: "Vooral over die nederlaag van 1987 kan ik me nu nog opwinden. Ik ontsnapte met Stephen Roche op de côte de Hornay in Sprimont. Argentin sneuvelde op minder dan een meter van mijn achterwiel. De juryvoorzitter maakte achter ons geen barrage, er reden nog auto's tussen de Ier en mij en de achtervolgers. Daardoor konden wij niet zien hoeveel voorsprong we hadden. Roche wilde winnen en bood geld. Ik weigerde. Toen reed hij niet meer aan de leiding. Ik wilde niet in de val lopen en leidde ook niet meer van harte. Ik was sneller dan de Ier, ik rook de zege. Maar op de boulevard de la Sauvenière, toen de aankomstplaats, zagen wij ineens Argentin op ons neerduiken. Hij spurtte ons voorbij, Roche was tweede, ik derde. Vooral de Waalse pers schold me nadien uit voor dommerik. Roche kwam zich enkele maanden later verontschuldigen. Hij had zo gehandeld omdat zijn vrouw hem eerder had verweten, nooit hard genoeg te zijn met tegenstanders."

Michael Boogerd

Michael Boogerd stemt al jarenlang zijn voorseizoen helemaal af op Luik-Bastenaken-Luik. Hij is altijd sterk en zit er in de finale altijd bij. Maar het is hem nog niet gelukt te winnen. Tweede in 2002, derde in 2003, tweede in 2004, derde in 2005, vijfde in 2006. Zou het hem dit jaar eindelijk lukken om te winnen? We gunnen het hem van harte. Maar ik reken nergens op...

De Favorieten

De mannen die vorige week goed waren in de Amstel Gold Race zagen we ook al voorin bij De Waalse Pijl.

Ik verwacht dezelfde namen zondag ook weer voorin. De grote kanshebbers: Rebellin, Di Luca, Valverde, Bettini, Vinokourov, Cunego, Schumacher en Kessler.