La Doyenne

Luik-Bastenaken-Luik

Zondag zullen we het beleven: de mooiste wielerklassieker van het seizoen. Luik-Bastenaken-Luik, een zeer selectief parcours, veel renners die heel graag willen winnen, veel favorieten, veel strijd. En bijna altijd een sterke winnaar.

Bernard Hinault

Een aprilzondag in de Ardennen. De dag die begon met regen en al gauw werd vervolgd met zware sneeuwstormen, was onvergetelijk. Luik-Bastenaken-Luik in 1980. Al na een tiental kilometers verlieten verkleumde renners het peloton om beschutting te zoeken in huizen langs het parcours of rondom vuurtjes in de bossen. Eerst viel er ijswater uit de hemel, vervolgens sneeuw, dikke vlokken sneeuw. Hinault vrat in de beginfase alles op wat hij aan voeding had meegekregen. Net als anderen dronk hij elixers van koffie, cognac en aspirines - mogelijk nog betere hartversterkers. Hinault was in zijn eentje aan een poolexpeditie begonnen en niemand die hem zou kunnen volgen.

Na bijna 250 kilometer kwam Hinault alleen aan in Luik, op ruim negen (!) minuten gevolgd door nummer twee, Hennie Kuiper. De 25-jarige Fransman trok zijn rubber handschoenen uit, plooide zijn gezicht in een pijnlijke grimas en zag dat hij het vel van zijn vingers scheurde. Hinault zei alleen: 'C'était dûr' en begon te lachen. En hij was toch door een hel gegaan?

Claude Criquielion

Claude Criquielion

Veel renners zetten jarenlang alles op alles om LBL te winnen. In de jaren tachtig was Claude Criquielion er zo één. Won twee maal de Waalse Pijl, was wereldkampioen in 1985, won twee jaar later de Ronde van Vlaanderen. Maar in LBL kwam hij niet verder dan twee tweede en een derde plaats. Telkens na Moreno Argentin, tweemaal met Stephen Roche in de buurt.

Criquielion: "Vooral over die nederlaag van 1987 kan ik me nu nog opwinden. Ik ontsnapte met Stephen Roche op de côte de Hornay in Sprimont. Argentin sneuvelde op minder dan een meter van mijn achterwiel. De juryvoorzitter maakte achter ons geen barrage, er reden nog auto's tussen de Ier en mij en de achtervolgers. Daardoor konden wij niet zien hoeveel voorsprong we hadden. Roche wilde winnen en bood geld. Ik weigerde. Toen reed hij niet meer aan de leiding. Ik wilde niet in de val lopen en leidde ook niet meer van harte. Ik was sneller dan de Ier, ik rook de zege. Maar op de boulevard de la Sauvenière, toen de aankomstplaats, zagen wij ineens Argentin op ons neerduiken. Hij spurtte ons voorbij, Roche was tweede, ik derde. Vooral de Waalse pers schold me nadien uit voor dommerik. Roche kwam zich enkele maanden later verontschuldigen. Hij had zo gehandeld omdat zijn vrouw hem eerder had verweten, nooit hard genoeg te zijn met tegenstanders."

Michael Boogerd

Michael Boogerd stemt al jarenlang zijn voorseizoen helemaal af op Luik-Bastenaken-Luik. Hij is altijd sterk en zit er in de finale altijd bij. Maar het is hem nog niet gelukt te winnen. Tweede in 2002, derde in 2003, tweede in 2004, derde in 2005, vijfde in 2006. Zou het hem dit jaar eindelijk lukken om te winnen? We gunnen het hem van harte. Maar ik reken nergens op...

De Favorieten

De mannen die vorige week goed waren in de Amstel Gold Race zagen we ook al voorin bij De Waalse Pijl.

Davide Rebellin en Danilo de Luca in de Waalse Pijl, 2004

Ik verwacht dezelfde namen zondag ook weer voorin. De grote kanshebbers: Rebellin, Di Luca, Valverde, Bettini, Vinokourov, Cunego, Schumacher en Kessler.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e...
Meer lezen

IJmond e.o.

Afbeelding
kapper Ik sta vandaag vroeg op, want om half tien heb ik een afspraak bij de kapper. Dat betekent dat ik op deze vrije dag toch gewoon de wekker moet zetten. Wanneer ik om half tien de zaak binnenloop blijkt dat ik pas vanaf tien uur wordt verwacht. Het is prachtig weer, dus ik maak nog lekker even een prettige wandeling door de stad. Om elf uur ben ik, haartjes gewassen en geknipt, weer thuis. Voor een week of zes ben ik daar weer vanaf. 112 In huis moet eerst een reddingsactie worden uitgevoerd. Broes blijkt zich te hebben verschanst achter een keukenkastje en bevindt zich, blijkens zijn klaaglijke gepiep, in een zeer benarde positie. Alles moet van de kant en met veel moeite slagen we erin hem te bevrijden. Stom beest. Spaarnwoude We besluiten om van het mooie weer te genieten en stappen in de auto. We rijden naar het recreatiepark Spaarnwoude voor een wandeling, koffie/thee en een lunch Onder de Platanen . strand Daarna sturen we naar het IJmuiderstrand. Door Velsen-Zuid, langs het...
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik ...
Meer lezen