Now Playing

Talking Heads - Speaking in Tongues - 1983

Talking Heads - Speaking in TonguesEr zijn zo van die momenten in een jaar die op de een of andere manier hun eigen popmuziek hebben. Op 1 november draai ik Bowie's All Saints, 7 juli is voor Culture's Two Sevens Clash. En met Pinksteren gaat Speaking in Tongues van de Talking Heads in de cd-speler.

De Talking Heads is een New Yorkse band die aan het eind van de jaren zeventig en het begin van de jaren tachtig een aantal sterke albums maakte. Onder leiding van de charismatische David Byrne ontwikkelde de band een eigen geluid, waarmee ze in korte tijd een grote schare fans opbouwden. Dit is hun vijfde album. Hun "current record" toen ze een jaar later die beroemde en succesvolle film "Stop Making Sense" uitbrachten.

David ByrneOp dit album horen we het karakteristieke funky geluid. En een aantal later klassiek geworden liedjes. Ook hier het typisch electronische geluid dat zoveel muziek van de jaren tachtig nadelig kenmerkt, maar in dit geval niet storend. Integendeel. Dit is een nog steeds zeer luisterbaar album.

Line-up: David Byrne (zang, gitaar) - Chris Frantz (slagwerk) - Jerry Harrison (gitaar) - Tina Weymouth (basgitaar)

Tracklist: Burning Down the House / Making Flippy Floppy / Girlfriend is Better / Slippery People / I Get Wild/Wild Gravity / Swamp / Moon Rocks / Pull Up the Roots / This Must Be the Place (Naïve Melody)

Fury Noir

I'm just a space cadet, he's the Commander.

Reacties

Anoniem zei…
Is slagwerker Chris Frantz soms familie van de weblogschrijver Franz??
Sharkroom101 zei…
Ik verschil geregeld van mening met Fury Noir omtrent ons beider muziekwaardering, maar hier zijn we het weer eens roerend eens!
Wereldplaat! Sommige songs zijn door de uitvoering op SMS echte klassiekers geworden.
SMS is sowieso een van de beste concertregistraties EVER!
This Must Be the Place (Naïve Melody is one of my all-time TH favourites.

Populaire posts van deze blog

kersen keren

IJmond e.o.

De mate van rampzaligheid