Een handtekening in vijf noten

(I can't get no) Satisfaction - The Rolling Stones

Bijna het hele jaar 1965 toerden de Rolling Stones door Amerika. Ze gingen er heen als een beginnend Engels bandje op zoek naar succes en aan het einde van het jaar waren ze megasterren. Van alle Britse bands zijn de Stones het meest Amerikaans. Met hun wortels stevig in de bluestraditie.

Keith RichardsHet kenmerkende wereldberoemde gitaar-riffje van Satisfaction is natuurlijk van Keith Richards. Wie herkent het intro niet al binnen twee tellen? Volgens de overlevering kreeg hij het idee 's nachts in een motel in Florida. Hij werd wakker, pakte zijn Gibson en zette een bandrecordertje aan. De volgende morgen beluisterde hij het bandje ("twee minuten Satisfaction, veertig minuten gesnurk") en nam hij het mee naar zijn vriendjes. Jagger wist er wel er een leuke tekst bij te bedenken.

Het duurde nog even voordat ze het in de studio opgenomen hadden. Opvallend: de meningen waren verdeeld over het arrangement. Keith Richards vond dat het riffje door blazers zou moeten worden gespeeld, maar de anderen waren dat niet met hem eens. Uiteindelijk gaf Keith toe. Die opnames waren in mei, en zijn dus ook nog van voor Like a Rolling Stone.

De gitaarfabriek van Gibson was erg blij met de beslissing om Keith's gitaar te gebruiken en niet de blazers: voor het einde van het jaar waren alle Gibson-gitaren in de muziekwinkels uitverkocht; de nieuwe waren niet aan te slepen.

Satisfaction kwam ook in Nederland op nummer 1, op 18 september, en zou vijf weken aan de top van de hitparade blijven staan. Het zou hun signature piece blijken: tijdens alle volgende tournees stond Satisfaction op de setlist, bij bijna elk concert speelden ze het. Het is vooral dat riffje, die vijf noten. Five notes that shook the world.

Klik hier voor de volgende nummer 1 in Nederland.

Reacties

Anoniem zei…
Wat een onzinverhaal!!! In 1965 fabriceerde Gibson de door Keith gebruikte Les Paul helemaal niet, deze was in 1960 ausradiert en kwam pas in 1967 weer op de markt............. De gimmick van "Satisfaction" zat 'm trouwens in het door Gibson gefabriceerde Maestro fuzz pedaal, dat de gitaar deed klinken als een sax.
oktober 08, 2010
Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

kersen keren

“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e
Meer lezen

5th Dimension Television

5:00 The White Hole Vandaag: I Can See For Miles (z/w). Documentaire uit 1990 van Germaine Davis. Na een ernstig auto-ongeluk werd bij de blanke peuter Budd Hilky uit Cincinnati het hoornvlies van de overleden jazztrompettist en oogdonor Miles Davis ingebracht. De kleine Budd was jarenlang niet voor de etalages van muziekwinkels weg te slaan. Zie ook: Het kon niet en toch gebeurde het .
Meer lezen

De mate van rampzaligheid

De onvolprezen Battus heeft dertig jaar geleden de aanzet gegeven tot wat hij noemde De Encyclopedie . Daarin beschrijft hij het hele leven en hele wereld. Jammergenoeg nog slechts in tweeënvijftig trefwoorden, maar dat mag de pret niet drukken. Deze encyclopedie is voorwaar geen gemeengoed bij het grote publiek geworden. Dat is jammer. Ik wil bij deze een poging doen om u als lezer deelgenoot te maken van enkele van Battus' unieke analyses van het leven en de wereld. Ik zal dat doen door van tijd tot tijd de beschrijving van een trefwoord, een entry zoals we dat zouden kunnen noemen, hier te publiceren. Met dank aan Battus natuurlijk. Ramp , hoe erg wij een ramp vinden, hangt af van het aantal slachtoffers dat erbij is te betreuren (dit aantal zal ik verder met N aanduiden), het aantal kilometers dat ons scheidt van de plaats van de ramp (die afstand zal ik verder A noemen), en het aantal jaren dat tussen ons en de ramp ligt (dit tijdsverschil geef ik voortaan door T aan). Ik
Meer lezen