Een handtekening in vijf noten

(I can't get no) Satisfaction - The Rolling Stones

Bijna het hele jaar 1965 toerden de Rolling Stones door Amerika. Ze gingen er heen als een beginnend Engels bandje op zoek naar succes en aan het einde van het jaar waren ze megasterren. Van alle Britse bands zijn de Stones het meest Amerikaans. Met hun wortels stevig in de bluestraditie.

Het kenmerkende wereldberoemde gitaar-riffje van Satisfaction is natuurlijk van Keith Richards. Wie herkent het intro niet al binnen twee tellen? Volgens de overlevering kreeg hij het idee 's nachts in een motel in Florida. Hij werd wakker, pakte zijn Gibson en zette een bandrecordertje aan. De volgende morgen beluisterde hij het bandje ("twee minuten Satisfaction, veertig minuten gesnurk") en nam hij het mee naar zijn vriendjes. Jagger wist er wel er een leuke tekst bij te bedenken.

Het duurde nog even voordat ze het in de studio opgenomen hadden. Opvallend: de meningen waren verdeeld over het arrangement. Keith Richards vond dat het riffje door blazers zou moeten worden gespeeld, maar de anderen waren dat niet met hem eens. Uiteindelijk gaf Keith toe. Die opnames waren in mei, en zijn dus ook nog van voor Like a Rolling Stone.

De gitaarfabriek van Gibson was erg blij met de beslissing om Keith's gitaar te gebruiken en niet de blazers: voor het einde van het jaar waren alle Gibson-gitaren in de muziekwinkels uitverkocht; de nieuwe waren niet aan te slepen.

Satisfaction kwam ook in Nederland op nummer 1, op 18 september, en zou vijf weken aan de top van de hitparade blijven staan. Het zou hun signature piece blijken: tijdens alle volgende tournees stond Satisfaction op de setlist, bij bijna elk concert speelden ze het. Het is vooral dat riffje, die vijf noten. Five notes that shook the world.

Klik hier voor de volgende nummer 1 in Nederland.