Rome in Zeeland
Daar aan de kust, de Zeeuwse kust
Vandaag met z'n tweetjes een leuke dag eropuit. Naar Zeeland. Na het paasontbijt stapten we in de auto. Geen muziekcd'tjes mee, geen radio aan, nee, we hadden het 8-cd-luisterboek Het Bernini Mysterie (Angels and Demons) van Dan Brown bij ons.
Heerlijk weer, geen vrachtverkeer op de weg, dus: lekker relaxed rijden. Boston, Genève, Rome tussen Haarlem en Rotterdam. Tussen Leiden en Leidschendam maken we kennis met de camerlengo. Vanaf de Van Brienenoordbrug zien we de tombe van Rafael in het Pantheon. Het St. Pietersplein ligt ergens in de buurt van Numansdorp. We pauzeren voor zeer smakelijke cappuccino's in restaurant De Zeelandbrug, bij Zierikzee.
Aan de overkant ligt Noord-Beveland. En dan is het nog maar een klein stukje naar Vlissingen. De boulevard blijkt overbevolkt. Drommen mensen op de been. We keren om en rijden door richting Zoutelande. Onderweg vinden we een plekje waar we het Walcherense strand op kunnen. We parkeren de auto (terwijl de Santa Maria della Vittoria in brand staat) in de buurt van Dishoek en wandelen naar het strand. Het is er gezellig druk.
We lopen een stukje naar strandtent "De Zeebries". Veel bezoekers. Maar toch vinden we er twee stoelen aan een vrij tafeltje. Het is een prachtige, gloednieuwe strandtent; vandaag waarschijnlijk voor het eerst open. We amuseren ons een kwartier lang met het bekijken, analyseren en becommentariëren van het volstrekt incompetente personeel dat ongeorganiseerd en ongeleid druk doende is met Customer Elimination Management. Het is net Fawlty Towers. Wanneer we na een kwartier nog steeds niemand hebben gezien die vraagt wat we willen gebruiken gaan we weer weg.
Twee kilometer verderop staat strandtent "De Zeester". Daar is het ook druk, maar toch vinden we weer een tafeltje. In no time hebben we onze drankjes en ons eten. Ik complimenteer de vriendelijke bediende met haar efficiency en vertel haar over onze ervaringen bij De Zeebries. Ze lacht. "Die zijn vandaag voor het eerst open. Ach. wat zielig voor ze. Die eigenaresse was eerst een kapster en is nu een strandtent begonnen. Voor als je daar werkt ook niet leuk."
Om kwart voor vijf stappen we weer in de auto. Langs Middelburg (Piazza Navona), over de Oosterscheldedam (Engelenburcht), over de Brouwersdam (Janus), langs Hellevoetsluis (het conclaaf) terug naar Rotterdam. Het Prins Clausplein (duik in de Tiber), en dan de A4. Bij Schiphol is het verhaal uit. Om even voor zeven zijn we thuis. Net op tijd voor De Wedstrijden.
Reacties
DISHOEK - De Zeebries, speels en goed
zaterdag 26 juli 2008 | 03:03 |
De PZC-redacteuren Edith Ramakers en Raymond de Frel bezoeken voor de Smaak Van enkele toeristenplaatsen. Edith ging naar de Zeebries op het strand van Dishoek. Piesen en poepen 50 eurocent'. Zo, zijn we hier wel goed? Dat is een nogal platvoerse benadering van het probleem dat niet-gasten van het toilet van restaurant De Zeebries gebruikmaken. Piesen en poepen, we moeten desondanks glimlachen. Jan Verduin, eigenaar van het kleine strandpaviljoen, is de bedenker van de ludieke tekst. "Ik wil het toiletbezoek van toeristen tegengaan, die zonder boe of bah te zeggen naar het toilet lopen en weer vertrekken. Het gaat me niet om die vijftig cent, wel om een vriendelijk woord of glimlach. Maar op vriendelijke verzoeken wordt niet gereageerd, vandaar dat ik op deze speels bedoelde tekst kwam. En dit werkt." Binnen stap je in een andere wereld. Het strandpaviljoen heeft een knusse, rustieke uitstraling. Aan de inrichting is aandacht besteed. We worden hartelijk welkom geheten. De bediening is voorkomend en amicaal. Personeelslid Marian zegt dat werken in de horeca een roeping is. Gasten moeten op hun wenken bediend worden. "Willen jullie op het terras of binnen zitten, of eerst buiten en dan voor het hoofdgerecht weer naar binnen? Zeg het maar." We beginnen op het terras. Bij de aperitiefjes worden zoutjes en nootjes geserveerd. De menukaart is niet alledaags voor een strandpaviljoen. Wij vallen voor scampi's in pernod roomsaus (13,95) en garnalenkroketjes (10,95) vooraf. De scampi's zijn precies lang genoeg gebakken, waardoor ze sappig zijn. De anijsachtige smaak van pernod overheerst niet, maar is wel aanwezig. Deze binnenkomer krijgt een tien met een griffel. De garnalenkroketjes zijn zelf gedraaid en lekker krokant gebakken. We hebben er vertrouwen in dat we met gebakken paling (23,50 euro) en een ovenschotel vis ondergedompeld in een Spaanse saus (20,50 euro) een goed vervolg krijgen. Een van de leuzen van de Zeebries is dat je geduld moet hebben. Het tempo van de gast mag omlaag. Mensen die snel iets willen eten, zijn hier aan het verkeerde adres. Wij hebben geen haast en het 'onthaasten' gaat hier vanzelf. We genieten van het zicht op een mooie zee. De paling heeft geen sausje nodig om lekker te zijn. Juist niet. De gebakken variant gaat vergezeld van frites, aardappelkroketjes, salade en winterpeen. Winterpeen in de zomer, als er ook gewoon verse worteltjes zijn. Dat is jammer. De Spaanse saus in de ovenschotel is wat waterig. De tomatensaus had meer ingekookt mogen worden. Maar gelukkig zijn de stukken vis apart gebakken en pas daarna in de saus gedaan. Daaraan herken je een toegewijde kok. Gerda Verduin staat achter de 'kachel'. Zij moet zichzelf aan een glutenvrij dieet houden en is in 'die gespecialiseerde keuken thuis'. Van gasten krijgt ze steeds vaker het verzoek om glutenvrij te koken. We komen graag terug. Onze hond ook, zo bleek. Halverwege de terugweg keerde zij op eigen houtje terug naar het paviljoen voor nog een brokje van Jan Verduin.
Strandpaviljoen de Zeebries, Strand Koudekerke 60, 4371 XZ Koudekerke (Duinovergang Dishoek), tel: 0118-551195, info@de -zeebries.nl, pinnen kan.
Prijs-kwaliteit: ****
Entourage: ****
Bediening aan tafel: ****
Horen, zien en zwijgen: Eigenaar Jan Verduin spreekt frank en vrij over allerlei zaken en ook over de bedrijfsvoering van een strandpaviljoen: 'Vergeet niet hoeveel het ons kost als het dagen achter elkaar regent. Dan wordt de periode nog korter waarin we geld kunnen verdienen.' Hij wil zijn paviljoen graag uitbreiden met een paar hotelkamers om een jaar rond omzet te kunnen maken, maar daar is nog geen toestemming voor.
Conclusie: Bij de Zeebries heerst toewijding.
beginnen na 15 minuten al te zeuren". Toevallig was ik getuigen om de het Duitse echtpaar verbaal bij te staan en om aan te geven dat zij gelijk hadden. Jan begon te schreeuwen en net zoals meerdere gasten besloten wij de 'briezende' tent te verlaten. Deze man is ongeschikt voor de Horeca en daarnaast heeft ook het personeel geen idee waar zij mee bezig zijn. Jammer van deze tent..of je moet op zoek zijn naar deze vorm van "straattoneel" .