Vandaag weer eens bij de kapper geweest. De frequentie van mijn kapperbezoek loopt wat op. Dat komt, ik zit in een transitiefase. Ik laat mijn haar al jaren in dezelfde coupe knippen, maar eigenlijk wil ik nu wel eens wat anders. Begin vorige maand heb ik hierover een fundamenteel gesprek gehad met mijn vaste kapster Nicole, en samen hebben we een plan getrokken: we gaan het zus doen en dan doen we dat zo enzovoorts. Het leidt ertoe dat ik nu elke vier weken een afspraakje heb met Nicole. Het zit nu weer netjes, maar eerlijk gezegd zie ik nog steeds niet het verschil met hoe ik het altijd al had. Nicole bevestigde dat, “maar dat komt vanzelf”, voegde ze er glimlachend aan toe.
“Als het dit pinksterweekend inderdaad mooi weer wordt, dan kunnen we heel binnenkort weer kersen keren in de Betuwe”. Met een mysterieuze glimlach nodigt de man tegenover mij me uit om te reageren op deze indringende mededeling. Kersen keren? Daar heb ik nog nooit van gehoord. Ik krijg het gevoel dat ik in de maling word genomen. Maar aan de andere kant, ik ken de man als een serieuze manager, en hij komt tenslotte uit de Betuwe dus hij zal het beter weten dan ik. “Vroeger als jonge jongen deed ik dat veel. Je moet weten, die kersen hangen aan de boom en hebben de zon nodig om mooi rood te worden. Als je ze niet steeds omdraait, dan worden ze maar aan één kant rood en blijft de andere kant groen. Dat kan niet natuurlijk”. Ik probeer het me voor te stellen: ik ga op een trapje onder de boom staan en reik tot hoog boven mijn hoofd om een jonge kers om te draaien, heel voorzichtig zodat het steeltje niet afbreekt – en tsjak, daar sta ik met een klein kersje in mijn hand. Ik voel dat ik e...
Mijn eerste singeltje. Een herinnering die veel mensen hun leven lang bijblijft; bijna iedereen kan zich dat eerste plaatje nog wel herinneren. Mij ook. Ik heb zelfs twee "eerste singeltjes", vanwege een soort valse start. We gaan terug naar de zomer van 1966. Ik ben net negen jaar geworden en heb voor mijn verjaardag wat geld gekregen. Het is woensdagmiddag en ik vind dat het tijd wordt om mijn verjaardagsgeld te besteden: ik besluit geheel zelfstandig over te gaan tot aanschaf van een plaatje. De prijs van een singeltje is iets van ƒ 3,75 en ik heb net genoeg om er één te kopen. Dat is een hele onderneming. Ik woon in IJmuiden, in de Oranjestraat. En voor zover ik weet is er één platenzaak in de stad, aan het Plein 45. Dat is een heel eind lopen naar de andere kant van de stad! Maar goed, ik heb er toch de hele middag voor. Met mijn gulden, kwartjes en dubbeltjes ga ik op pad. Drie uur later kom ik trots thuis met mijn aanwinst op vinyl: They're Coming To Take Me Away v...
Reacties